Bij recidief multipel myeloom (MM) is het gebruik van röntgenfoto’s weinig zinvol: botafwijkingen blijven daarop ook na een succesvolle behandeling zichtbaar. ‘Er was al veel onderzoek gedaan naar 18F-FDG-PET-scans, die wél echt de ziekteactiviteit in beeld brengen, maar gek genoeg niet voor recidief MM’, vertelt De Waal. Tijdens haar promotietijd onderzocht zij de waarde van 18F-FDG-PET en twee andere tracers – somatostatine en bevacizumab – voor recidief MM. ‘De kwaadaardige plasmacellen presenteren een verhoogd aantal somatostatinereceptoren op hun oppervlak, en die kun je met somatostatinereceptorscintigrafie in beeld brengen’, verklaart ze. ‘De gedachte achter bevacizumab was dat scans positief zouden zijn vanwege de aanwezigheid van vasculaire endothele groeifactor oftewel VEGF in het myeloom.’
Alleen PET-scan bij klinische consequenties
Dat laatste bleek