Virtueel wegzakmomentje

Beeld: Nadine van den Berg

Op het moment van verschijnen van dit voorwoord staat het virtuele EHA-congres op het punt los te barsten. Het belooft weer een inhoudelijk mooi congres te worden, met ook veel goede Nederlandse bijdragen in het programma. En de balans tussen COVID-19-gerelateerde en niet-COVID-19- gerelateerde abstracts lijkt gelukkig weer langzaam richting het laatstgenoemde door te slaan. Ik zie dit als bewijs dat er, ondanks alle restricties in de COVID-19-pandemie, gelukkig voldoende ruimte is gebleven voor onderzoek en klinische studies.

Maar toch gaat er iets knagen na al meer dan een jaar virtuele congressen. Ik denk dat ik niet de enige ben die heel graag weer in een vliegtuig vol collega’s wil stappen op weg naar een prachtige stad, sponzige broodjes en een vakkundig gebrouwen cappuccino in de pauze. Maar het grootst is nog het gemis van je collega’s zomaar tegen het lijf lopen en een gezellig niet-vakinhoudelijk praatje te maken op een terrasje. Diezelfde collega’s die jou even door een wegzakmomentje heen helpen met een flauwe opmerking over de stropdas van de spreker of een weddenschap hoe vaak de voorzitter in slaap valt tijdens de sessie. Voor al die mensen die deze situatie herkennen heb ik nog wat tips om de wegzakmomentjes tijdens de komende virtuele EHA goed door te komen: 1. Probeer te ontdekken wat de spreker achter zijn/haar virtuele achtergrond probeert te verbergen 2.
Ontcijfer in de spiegeling in de brillenglazen van de voorzitter wat hij/zij aan het doen is op de computer naast het modereren van de sessie 3. Turf hoe vaak er in een sessie een kind of een kat de kamer van de spreker binnenloopt. Voor je het weet ben je helemaal weer opgeladen voor de volgende sessie!

Sorry, ik dwaal af. Terug naar de inhoud. In dit nummer een interview met Jarom Heijmans en Peter te Boekhorst over de laatste ontwikkelingen en studies op het gebied van plasmabehandeling van patiënten met een COVID-19-infectie. Daarnaast besteden wij aandacht aan het proefschrift van Marthe Roex, waarin een aantal zeer interessante manieren van T-celmodulatie rondom allogene stamceltransplantatie wordt beschreven. Verder een interview met Frank Jansman, kersverse bijzonder hoogleraar klinische farmacologie, over geneesmiddeleninteracties bij patiënten die orale oncolytica krijgen. Ik denk dat hij met de komst van vele nieuwe orale middelen en de steeds ouder wordende, polyfarmaceutisch behandelde patiënt, terecht een lans breekt voor opname van een klinisch farmacoloog of ziekenhuisapotheker in elke richtlijncommissie. Ten slotte een kijkje in de keuken van de afdeling hematologie van het Admiraal de Ruyter Ziekenhuis. Yavuz Bilgin en Brianne Murphy leggen ons uit waarom, ondanks de logistieke en financiële horden die moeten worden genomen, thuistoediening van hemato-oncologische medicatie de toekomst heeft. De reacties van de patiënten die zij in het interview beschrijven spreken in ieder geval boekdelen.

Geniet van jullie virtuele congreszomer. En hopelijk zien we elkaar bij een van de volgende wegzakmomentjes gewoon weer op het terras in de zon.