‘Meer mogelijk met next generation sequencing’

‘Moleculaire diagnostiek bij AML is natuurlijk niet nieuw’, steekt Wouters van wal. ‘Al pakweg twintig jaar weten we dat sommige mutaties in het DNA bepalend zijn voor de prognose van de patiënt met AML. Deze kennis vormt dan ook de basis van de huidige ELN-risicoclassificatie.¹ Tot voor kort was kennis van de genetische afwijkingen en daarmee het risicoprofiel van de AML-patiënt vooral van belang voor de consolidatiefase van de behandeling. Patiënten met een hoog recidiefrisico komen in principe in aanmerking voor een allogene stamceltransplantatie, patiënten met een gunstig risico voor een autologe stamceltransplantatie of een aanvullende chemokuur.’