Beeld: Levien WillemseBent u vasthoudend? Ongetwijfeld wel. Om een toekomstig doel te bereiken leert eenieder, en zeker een hematoloog, om zich deze eigenschap eigen te maken. Het afronden van de studie Geneeskunde, coschappen, de opleiding en eventueel een academische promotie… Maar ook daarna is het niet afgelopen. Een ‘vaste’ werkplek vinden, academisch of perifeer. Het vervullen van vele taken: patiëntenzorg, eventueel onderwijs en wetenschappelijk onderzoek en misschien ook nog managementtaken. Te veel om op te noemen, maar het kan zijn vruchten afwerpen! Een goed voorbeeld daarvan vormen de wetenschappelijke activiteiten van Neal Young. Vastberaden deed hij onderzoek naar aplastische anemie, en ondanks tegenslagen boekte hij vooruitgang in de inzichten en behandeling van dit ziektebeeld. Dat werd beloond: de prestigieuze Erasmus Hematology Award werd dit jaar aan hem uitgereikt. U kunt een interview met hem lezen in dit tijdschrift.
Maar ook de vasthoudendheid van het promoveren komt weer aan bod: Inger Nijhoff promoveerde op de behandeling van het multipel myeloom en droeg haar steen(tje) bij aan het verder ontrafelen van het werkingsmechanisme van een nieuw antimyeloom-middel: daratumumab.
Ook het verbeteren van de behandeling van pediatrische maligniteiten vraagt om vasthoudendheid. Er is al veel verbeterd, maar het moet nog beter. Marry van den Heuvel bijt zich daarin vast en werd hoogleraar. In dit nummer verhaalt zij over haar vastberaden strijd tegen kanker bij kinderen. Daarbij zetten zij en ook haar collega Rob Pieters zich in voor landelijke centralisatie van de behandeling van deze kwetsbare groep. Ook een zaak van vasthoudendheid en doorzettingsvermogen, maar het resultaat mag er wezen!
Dames en heren, u merkt het weer: een keur aan onderwerpen. Zelfs nog meer dan ik nu in dit voorwoord kan schetsen. Ik wens u dan ook wederom veel leesplezier!
Namens de redactieraad